Terk ettim.7 tepeli kadim dostumu, seni, birde kendimi .Şimdi ülkenin en dip, en ücra köşelerinin gölgelerine saklanmış yine sana yazıyorum okumayacağını bile bile.
Her geçen gün artıyor sana özlemim bi hastalık gibi yayılıyor bedenime, benliğime. insan her gün mü anımsar o gülüşü o gözleri her gün mü yanar bile bile yazık...
sırf seni hatırlatmasın diye küstüm mavi sulara hırçın dalgalara bıraktım arkamda, yok hiçbir yanımda yosun kokusu!
Senlikte kaybolmuş bi ruhun yalnız bedeni daha ne kadar yaşar ki bu umut dünyasında? mesafeler beni senden koruyabillir mi? azalır mı sevgim diner mi acılarım? sanmam. ne kadar gidersem gideyim bir hamal gibi taşıyorum içimdeki seni haksızlık!
sen benden bi haber beni umursamazken ben telefon başında çaresiz hatırlanmayı bekliyorum yazık bazen kendime acıyorum ama olsun en azından küçük bir umut büyüttüm içimde küçücükte olsa bir umut...